စစ်ကောင်စီ ကျင်းပမည့် ရွေးကောက်ပွဲဟာ မြန်မာနိုင်ငံအတွက် အကျိုးဖြစ်နိုင်မလား?

နိဒါန်း

မြန်မာနိုင်ငံ၏ ဗြိတိသျှမသိမ်းပိုက်မီ သမိုင်းနဲ့ ပက်သက်ပြီး မြန်မာနိုင်ငံသားများအကြား အမြင်မတူညီမူ့ များစွာ ရှိသော်လည်း ယနေ့မြန်မာနိုင်ငံတော်သည် ၁၉၄၇ခုနှစ် ဖေဖော်ဝါရီလ ၁၂ရက်နေ့တွင် ချုပ်ဆိုသော ပင်လုံစာချုပ်မှ ဆင်းသက်လာသည်ကိုမူ အများစုက လက်ခံသဘောတူကြပါသည်။ ပင်လုံစာချုပ်ကို အခြေခံကာ ၁၉၄၇ခုနှစ် ဧပြီလ ၉ရက်နေ့တွင် ရွေးကောက်ပွဲကျင်းပခဲ့ပြီး ဖက်ဆစ်ဆန့်ကျင်ရေး ပြည်သူ့လွတ်လပ်ရေး အဖွဲ့ချုပ်ပါတီ (AFPFL) မှ အနိုင်ရသောကြောင့် ပါတီဥက္ကဌ ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်းသည် နိုင်ငံတော်၏ ခေါင်းဆောင် ဖြစ်လာပါသည်။ သို့သော် ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်းသည် ၁၉၄၇ခုနှစ် ဇူလိုင်၁၉ရက်နေ့တွင် လုပ်ကြံခံရသောကြောင့် သူ့နေရာကို ဦးနုမှ ဆက်လက် တာဝန်ယူခဲ့ပါသည်။ ဦးနုသည် ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်း ရေးဆွဲခဲ့သော ဖွဲ့စည်းပုံဥပဒေမူကြမ်းကို ရှေ့နေဦးချမ်းထွန်း ရေးဆွဲထားသည့် တစ်ပြည်ထောင်စုစနစ်ကို အခြေခံသည့် ဖွဲ့စည်းပုံဥပဒေဖြင့် အစားထိုးခဲ့ပါသည်။ ထိုဖွဲ့စည်းပုံဥပဒေသည် မြန်မာနိုင်ငံ လွတ်လပ်ရေး ရပြီးနောက်ပိုင်းတွင် နိုင်ငံတော်၏ ဖွဲ့စည်းပုံဥပဒေ ဖြစ်လာကာ ဗိုလ်ချုပ်နေဝင်း၏ အာဏာမသိမ်းခင် ၁၉၆၂ခုနှစ် မတ်လ ၂ရက်နေ့အထိ ကျင့်သုံးခဲ့ပါသည်။ ထိုနောက်ပိုင်းတွင် စစ်တပ်မှ ပြဌာန်းထားသည် ၁၉၇၄ဖွဲ့စည်းပုံဥပဒေနှင့် ၂၀၀၈ ဖွဲ့စည်းပုံဥပဒေများ ပေါ်ပေါက်ခဲ့ပါသည်။ သို့သော် ဤစာတမ်းတိုတွင် ၁၉၄၇ ဖွဲ့စည်းပုံနှင့် ၂၀၀၈ခုနှစ် ဖွဲ့စည်းပုံအောက်တွင် ကျင်းပခဲ့သော ရွေးကောက်ပွဲ (၇)ပွဲကိုသာ လေ့လာသုံးသပ်တင်ပြမှာ ဖြစ်ပါသည်။

စကစခေါင်းဆောင်မင်းအောင်လှိုင်နှင့် စစ်အရာရှိများ

၂။ မဲမပေးနိုင်မူ့များနဲ့ ပြည်နှက်နေသော မြန်မာ့နိုင်ငံရေး

ဒီမိုကရေစီစနစ်၏ အရေးကြီးဆုံးသည် တရားမျှတပြီး လွတ်လပ်စွာ ပြည်သူများမှ ခေါင်းဆောင်များကို ရွေးကောက်တင်မြှောက်ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ သို့သော် ဤကဲ့သို့သောအခြေအနေများကို  မြန်မာနိုင်ငံတနိုင်ငံလုံးတွင် လုံလုံလောက်လောက် မရှိနေခြင်းကို သမိုင်းအထောက်အထားအရ ရှင်းလင်းစွာ တွေ့မြင်နိုင်ရသည်။ ဥပမာ ၁၉၄၇ဖွဲ့စည်းပုံကို အခြေခံကာ ကျင်းပပြုလုပ်သည့် ၁၉၄၇ ရွေးကောက်ပွဲသည် ဗမာလူမျိုးများ နေထိုင်သော မြေပြန့်ဒေသတွင်သာ ရွေးကောက်ပွဲ ကျင်းပခဲကြသလို၊ ၁၉၅၁ ရွေးကောက်ပွဲသည်လည်း ပြည်တွင်းစစ်ကြောင့် မဲပေးနှုန်း ၁၈.၅ ရာခိုင်နှုန်းသာ ရှိခဲ့ပါသည်။ ထို့အပြင် ၁၉၅၆ ရွေးကောက်ပွဲတွင် မဲပေးရန် စာရင်တင်သွင်းသူဦးရေသည် သိန်း ၇၄ ကျော်ခဲ့ပေမယ့်၊ အမှန်တကယ် မဲပေးခဲ့သည်မှာ သိန်း၃၈ကျော်သာရှိခဲ့ပါသည်။ ထို့အပြင် စစ်တပ် စိတ်ကြိုက် ရေးဆွေးထားသည့် ၂၀၀၈ခုနှစ် ဖွဲ့စည်းပုံဥပဒေကို အခြေခံကာ ကျင်းပသည့် ရွေးကောက်ပွဲများကို လေ့လာမည်ဆိုပါကလည်း ရွေးကောက်ပွဲ မကျင်းပနိုင်မူ့များ (ဝါ) မဲမပေးနိုင်မူ့များ ဆက်လက်ရှိသည်ကို တွေ့ရှိရပါသည်။ ဥပမာ ၂၀၁၀ ရွေးကောက်ပွဲတွင် တနိုင်ငံလုံး၏ မဲဆန္ဒနယ် ၁၁၇၁ အနက်  ၁၁၅၄ ခုတွင်သာ ရွေးကောက်ပွဲ ကျင်းပနိုင်သလို၊ ၂၀၁၅ရွေးကောက်ပွဲတွင်လည်း မဲဆန္ဒနယ် ၂၁ခုတွင် ရွေးကော်က်ပွဲ မလုပ်နိုင်ခဲ့သည်။ ထို့နည်းတူ ၂၀၂၀ ရွေးကောက်ပွဲတွင်လည်း မဲဆန္ဒနယ် ၁၁၇၁အနက် ၁၁၁၇နယ်တွင်သည် ရွေးကောက်ပွဲတွင် ကျင်းပနိုင်ခဲ့ပါသည်။ ဤကဲ့သို့သော အခြေအနေများကြောင့် မြန်မာနိုင်ငံတွင် ကျင်းပသော ရွေးကောက်ပွဲ (၆ကြိမ်)သည် ပြည်တွင်းနိုင်ငံရေး အခြေအနေများကြောင့် မဲဆန္ဒနယ်အားလုံးတွင် ကျင်းပနိုင်ခြင်း မရှိကြောင်းကို တွေ့ရှိရပါသည်။ တနည်းဆိုရလျှင် ပြည်သူအားလုံး မဲမပေးနိုင်ခဲ့သော်လည်း ရွေးကောက်ပွဲတွင် အနိုင်ရသူသည် တရားဝင်မူ့ ရခဲ့ကြကြောင်း ထူးခြားစွာ တွေ့ရှိရပါသည်။

၃။ စစ်တပ်နှင့် ရွေးကောက်ပွဲ

လွတ်လပ်ရေးရပြီးခါစတွင် မြန်မာနိုင်ငံတွင် မျိုးချစ်စစ်သားနှင့် ကြေးစားစစ်သားဟူ၍ နှစ်မျိုးရှိသည်ဟု ဆိုကြပါသည်။ သို့သော် ဤသတ်မှတ်ချက်သည် ဂျပန်နိုင်ငံမှ စစ်ပညာသင်ကြားသည့် ရဲဘော်သုံကျပ်ကို အခြေခံသော မြန်မာစစ်တပ်၏ သတ်မှတ်ချက်ဖြစ်ပါသည်။ ၎င်းတို့အမြင်တွင် သူတို့နဲ့မတူသော တိုင်းရင်းသား စစ်သားများကို ကြေးစားစစ်သားဟု မြင်ကြသည်။ ဤကဲ့သို့သော သတ်မှတ်ချက်သည် စစ်တပ်၏ အာဏာသိမ်းမူ့နောက်ပိုင်းတွင် မြန်မာနိုင်ငံရေးတွင် သန္ဓတည်ခဲ့ပါသည်။ အဓိပ္ပာယ်ကတော့ ယခင်က မျိုးချစ်စစ်တပ်ဟု နာမည်ခံထားသော မြန်မာစစ်တပ်သည် နောက်ပိုင်းသည် သူတို့ ပါဝင်မှ နိုင်ငံတော်သည် တိုးတက်မည်။ သူတို့သည်သာ နိုင်ငံတော်ကို ကာကွယ်သူဟု ထင်မြင်ကြကာ သူတို့နဲ့ အမြင်မတူသော တိုင်းရင်းသားများနှင့် ဒီမိုကရေစီအရေးလှုပ်ရှားသူများကို သတ်ဖြတ်ချေမှုန်း တွန်းလှန်းခဲ့ကြပါသည်။ ဥပမာ ၁၉၆၂ခုနှစ် မတ်လ ၂ရက်၏ ဗိုလ်ချုပ်နေဝင်းသည် ဝန်ကြီးချုပ်ဦးနုနှင့် နိုင်ငံရေးခေါင်းဆောင်းများမှ ဖက်ဒရယ်အရေး ဆွေးနွေးနေကြသည်ကို နိုင်ငံတော်ကို အဖြာဖြာကွဲစေမည့် စနစ်ကို ဆွေးနွေးသည်ဟု ဆိုကာ အာဏာသိမ်းခဲ့ပါသည်။ ထို့ကဲ့သို့သော အခြေအနေများကို ၁၉၈၈ခုနှစ်နှင့် ၂၀၂၁ခုနှစ်တွင်လည်း ထပ်မံတွေ့ရှိရပါသည်။

၁၉၉၀ခုနှစ်နောက်ပိုင်း ‘စည်းကမ်းရှိသော ဒီမိုကရေစီ’ သည် စစ်တပ်၏ နိုင်ငံတော်တည်ဆောက်ရေး လမ်းစဥ်ဖြစ်ပါသည်။ သို့သော် စည်းကမ်းရှိသော ဒီမိုကရေစီသည် စစ်တပ်မှ သတ်မှတ်ထားသော စည်းကမ်းအောက်တွင် တိုင်းပြည်သည် နေရမည်ဆိုသည့် အဓိပ္ပယ် ဖြစ်ပါသည်။ ထို့အချက်ကို အခြေခံပြီး ၂၀၀၈ ဖွဲ့စည်းပုံရေးဆွဲသောကြောင့် ဖွဲ့စည်းပုံ၏ ၂၅ရာခိုင်နှုန်းသည် စစ်တပ်မှ နေရာရရှိခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထိုကဲ့သို့သော စစ်တပ်၏ အယူအဆများကို ပြည်သူများက မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့ ခံစားနေရချိန်၊ ၂၀၁၅ခုနှစ်တွင် အမျိုးသားဒီမိုကရေစီအဖွဲ့ချုပ် (NLD) မှ ပြည်ထောင်စုလွတ်တော်တွင် မဲဆန္ဒနယ် ၄၉၆အနက် ၃၉၀နေရာတွင် အနိုင်ရကာ အစိုးရဖြစ်လာပါသည်။ ထို့ကြောင့် စစ်တပ်သည် ၁၉၆၂ခုနှစ်နောက်ပိုင်းတွင် ပထမဆုံး ပြည်သူ့ အစိုးရ၏ ဦးဆောင်ခြင်းကို ခံခဲ့ရပါသည်။ NLD အစိုးရလက်ထက်တွင် ဖွဲ့စည်းပုံပြင်ဆင်ရန် အဆိုပြုချက်များကြောင့် စစ်တပ်နှင့် အစိုးရအကြား တင်းမားမူ့ ပြင်းပြင်းထန်းထန်း ရှိခဲ့ပါသည်။ ထိုကဲ့သော အာဏာဆုံးရှုံးမူ့ကြောင့် တခြားပါတီ၏ ဦးဆောင်ခြင်း ခံရသည်ကို စစ်တပ်မှ မလိုလားသည့်အချိန်တွင် ကျင်းပသော ၂၀၂၀ခုနှစ် ရွေးကောက်ပွဲတွင် ပြည်ထောင်စုလွတ်တော် ထိုင်ခုံ ၄၉၆အနက် ၃၉၆ ကို NLD အစိုးရမှ ထပ်မံအနိုင်ရရှိခဲ့ပါသည်။ ဤကဲ့သို့ အနိုင်ရရှိမူ့ကြောင့် စစ်တပ်သည် သူတို့ မလိုလားသော ပါတီမှ နိုင်ငံတော်ကို ဦးဆောင်ခြင်းကို လက်မခံနိုင်သောကြောင့် ရွေးကောက်ပွဲကို အကြောင်းမရှိ အကြောင်းရှာကာ မဲမသာမူ့ရှိသည့်ဟူသော အကြောင်းပြချက်ဖြင့် ၂၀၂၁ခုနှစ် ဖေဖေါ်ဝါရီလတွင် အာဏာသိမ်းခဲ့ပါသည်။

နိဂုံး

အထက်တွင် ဖော်ပြသည့်အတိုင်း မြန်မာနိုင်ငံ၏ ခေတ်အဆက်ဆက်သော အစိုးရများသည် လွတ်လပ်ရေးရပြီး ယနေ့ချိန်ထိ ရွေးကောက်ပွဲများကို ပြည်တွင်းအနှံ့ မကျင်းပနိုင်ခဲ့ကြသည်ကို တွေ့ရှိရပါသည်။ ဤကဲ့သို့ အားနည်းချက်များစွာ ရှိခဲ့သော်လည်း ထိုရွေးကောက်ပွဲများတွင် အနိုင်ရသူသည် အစိုးရအဖြင့်တရားဝင်မူ့ ရရှိခဲ့သောကြောင့် ယနေ့အချိန်လိုမျိုးတွင်လည်း စစ်တပ်သည်လည်း သူတို့ထိန်းထားသည့် နေရာများတွင် ရွေးကောက်ပွဲ ကျင်းပနိုင်လျှင် တရားဝင်မူ့ ပြန်ရမည်ဟု မျှော်မှန်းထင်ဟု သုံးသပ်ရပါသည်။ ထို့အပြင် စစ်တပ်သည် သူတို့သည်သာ နိုင်ငံတော် ကာကွယ်သူ၊ သူတို့နည်းသူတို့ဟန် မဟုတ်လျှင် ချေးမှုန်းသတ်ဖြတ် အာဏာသိမ်းတက်သည် အကျင့်ရှိနေသည်ကို အထက်တွင် ဖော်ပြသည့်အတိုင်း ၁၉၆၂ကနေ ၂၀၂၄ခုနှစ် မျက်မြင်တွေ့ရှိနိုင်ပါသည်။ ဤကဲ့သို့သော အခြေအနေများကြောင့် ၂၀၂၅ခုနှစ်တွင် စစ်တပ်မှ ကျင်းပပြုလုပ်မည့် ရွေးကောက်ပွဲသည် စစ်တပ်၏ အာဏာပြန်ရရေးဘက်ကို ဦးတည်ကြောင်း သုံးသပ်ရပါသည်။ တနည်းဖော်ပြရလျှင် မြန်မာနိုင်ငံတော်ကို ဖက်ဒရယ်ဒီမိုကရေစီယူဆောင်ပေးနိုင်မည့် ရွေးကောက်ပွဲလည်း မဖြစ်နိုင်သလို၊ မြန်မာနိုင်ငံ၏ ပြသနာကို ဖြေးရှင်းပေးနိုင်ရေးထက် ပိုမို ရှုပ်ထွေးသောပြသနာများကို ယူဆောင်ပေးမည့် ရေးကောက်ပွဲဖြစ်မည်ဟု သုံးသပ်ရပါသည်။ ထို့ကြောင့် စစ်ကောင်စီ ကျင်းပမည့် ရွေးကောက်ပွဲကို အားပေးခြင်းသည် စစ်တပ်ကို တရားဝင်ကြောင်း အာဏာပေးသည့် လုပ်ရပ်ဖြစ်ကြောင့်နှင့် မြန်မာပြည်ကို သေတွင်းပို့မည့်လုပ်ရပ်ဖြစ်သည်ကို  သုံးသပ်ရင်း နိဂုံးချုပ်အပ်ပါသည်။

ကိုရီးယားလို ဖတ်ရန် => 군부가 주도하는 선거가 미얀마에 이익을 가져올 수 있는가?

Read More

군부가 주도하는 선거가 미얀마에 이익을 가져올 수 있는가?

I. 서론

   미얀마의 국가 정체성 형성에 영국 식민지 이전의 역사가 어떠한 영향을 미쳤는지에 대한 학계의 논의가 진행중임에도 불구하고, 대다수 학자들은 오늘날 미얀마의 국가 정체성이 1947년 2월 12일 체결된 핀롱 협정(Panglong Agreement)을 기점으로 형성되었다는 데 동의하고 있다. 이 협정을 바탕으로 같은 해 4월 9일에 미얀마 최초의 선거가 치러졌고, 이 선거에서 AFPFL (Anti-Fascist People's Freedom League) 이 승리하여 당 의장인 아웅산 장군(Bogyoke Aung San) 이 국가 지도자로 선출되었다. 하지만 아웅산 장군은 1947년 7월 19일 암살당하였고, 이후 그의 자리는 우 누(U Nu)가 이어받았다.

   우 누는 아웅산 장군이 제안한 헌법 초안을 변호사 찬 툰(Chan Htun) 이 작성한 단일국가 체제를 (unitary state) 기반으로 한 헌법으로 대체하였다. 이 헌법은 1948년 1월 4일 독립 이후부터 1962년 네 윈(Ne Win) 장군의 쿠데타 전까지 미얀마의 공식 헌법이었다. 이후 군부는 1974년 헌법과 2008년 헌법을 제정하였으며, 각각의 시기마다 정치적 통제를 강화하기 위한 수단으로 활용하였다. 이런 배경을 토대로 이글에서는 1974년 헌법 기반 선거는 일당제 선거였다는 점에서 제외하고, 1947년 헌법과 2008년 헌법에 따라 치러진 총 6차례의 선거[1]와 군부의 선거 전략이 오늘날 미얀마 정치에 미친 영향을 살펴본다.

미얀마 군부 지도자 민 아웅 흘라잉과 군인들 (Hein Htet/EPA)

II. 투표 불가능성과 정치적 불안정

   민주주의 체제에서 가장 중요한 요소는 공평하고 자유로운 선거를 통해 국민들이 전국에서 지도자를 선출하는 것이다. 하지만 미얀마의 경우, 역사적으로 이러한 이상이 실현된 사례는 드물었다. 예를 들면, 1947년 선거는 버마족이 거주하는 평야 지역에서만 실시되었으며, 그 외 지역은 배제되었다. 또한 1951년 선거에서는 내전의 영향으로 투표율이 18.5%에 불과했으며, 1956년 선거에서는 약 74만 명이 유권자로 등록했으나 실제 투표자는 약 38만 명에 그쳤다.

   그리고, 2008년 헌법에 따라서 75%의 의원만 선출 되 수 있었다. 헌법을 통해 치러진 3번의 선거에서도 내전과 민족 갈등 혹은 민주화운동으로 인해 일부 지역에서 선거가 실시되지 못했다. 예를 들어 선거는 2010년 선거에서는 1,171개 선거구 중 1,154개에서만 선거가 이루어졌으며, 2015년 선거에서는 약 600개 마을에 해당하는 21개 선거구에서 선거가 시행되지 않았다. 2020년 선거에서도 1,171개 선거구 중 1,117개에서만 투표가 진행되었다. 특히, 선거가 이루어지지 않은 지역은 민주주의와 자치권을 요구하며 저항했던 아라칸(Arakan) 주, 친주 (Chin), 카랜주 (Karen), 가친주 (Kachin), 샨(Shan) 와 바구 지역 (Bago Region) 이였다. 이부분에 볼 수 있는 것은 미얀마의 선거는 민주화 운동, 군부권력, 내전 및 민족 갈등으로 인해 전국적으로 시행되지 못했다는 것이다.

 III. 군부와 선거

   미얀마 군대는 독립 초기부터 애국 군대(patriotic army)와 용병 군대(mercenary army)로 구분되었다. 이는 일본군으로부터 훈련을 받은 타킨 30동지(30 Comrades)가 중심이 되어 만들어진 구분이었다. 이들은 자신들과 다른 민족 출신 군인을 용병으로 간주하며, "미얀마 군인만 (일분 출신들만) 이 미얀마를 지킬 수 있다"는 논리를 제시하였다. 이 개념으로 군대를 크게 설립한 후에는 미얀마 군대들은 자신들 만이 나라를 보호할 수 있다는 확신했다. 이런 상황 때문에 자신들과 입장이 다른 민족 혁명가 및 민주화 운동 세력을 강력하게 반대하는 것뿐만 아니라 탄압까지 했다. 예를 들면, 1962년 네 윈 장군은 총리인 우 누와 민족 지도자들이 연방제 체제를 논의하던 세미나를 “국가 분열을 초래할 행동” 이라고 해서 쿠데타를 합리화했다. 이와 유사한 사례는 1988년 8월 발생한 8888 민주화 항쟁과 2021년 군부 쿠데타에서도 확인된다.

   1990년 군부는 ‘훈련한 민주주의(Discipline Democracy)’라는 개념을 내세우며 자신들이 정한 체제 내에서만 민주주의가 허용될 수 있음을 발표하였다. 이러한 개념 바탕으로 2008년 헌법을 제정했기 때문에 2008 헌법에는 군부는 의회의 25% 의석을 자동으로 배정받았다. 군부가 제정했던 2008 헌법을 통해서 실시된 2015년 선거에서는 NLD(민족민주연맹) 가 총 496개 의석 중 390석을 차지하며 민간 정부가 출범하였고, 이는 군부가 1962년 이후 처음으로 민간 정부의 통제 아래 놓인 사례였다. 그러나 2015년부터 2020년까지 NLD 정부는 헌법 개정을 시도하며 군부와 심각한 갈등을 빚었다. 2020년 선거에서는 NLD가 다시 496개 의석 중 396석을 차지하며 승리했다. 이런 선거 결과 때문에 군대는 2015-2020년과 같은 상황처럼 자신들의 뜻대로 나라를 통제할 수 없을까 두려워했다. 이러한 배경에서 군대는 자신의 권력을 유지하기 위해 역사상 있었던 군부의 행동처럼 2020년 선거에 부정이 있었다고 증거 없이 비판하고, 2021년 2월 1일 쿠데타를 일으켰다. 한편적으로 말하자면, 군부의 뜻대로 나라를 설립하기 위해서 쿠데타를 일으킨 것이라고 할 수 있다.

IV. 결론

독립 이후 미얀마에서의 모든 선거가 전국적으로 시행되지 못했던 것처럼, 군부는 현재 자신들이 통제하는 지역에서만 선거를 하는 것이 정당성 (legitimacy) 을 인정 받기 위해서 충분하다고 보는 것으로 보인다. 그리고, 위에 살펴본 것처럼 군대는 자신들이 국가의 보호자임을 자처하며 자신들과 다른 입장을 가진 세력과 민주화 운동가들을 탄압해 왔는데, 이는 것을 1962년부터 2024년까지 사례를 통해 확인할 수 있다. 이런 역사적 증거가 보여주는 것은 군부가 실시하려 하는 2025년 선거는 군부 권력을 강화하기 위한 전략적인 선거이라는 것이다. 이러한 맥락에서 미얀마의 민주주의를 지지하는 사람들은 2025년 선거를 미얀마의 민주주의 성공을 위해 반대해야 한다.

(편집자: 이은정)

---

[1] 1947년 선거, 1951년 선거, 1956선거, 2010년 선거, 2015년 선거 와 2020년 선거를 말한다.

 

Read More